Dag 10 Het maandagmorgen gevoel

Maandagochtend: ik word wakker het met gevoel van oh nee, niet weer fietsen. De kamer is koud omdat in dit Novotel de airco niet uitkan en op max staat. De juf van de receptie stelt voor dat we een electrisch kacheltje komen op halen als we het te koud vinden, tja, dat doen we dus NIET! Dus ochtendyoga met een vest aan en het raam open, buiten is het warmer!
We zijn hier beland omdat er geen gezellig Chambre ‘d Hotes in de omgeving was te vinden en dus betalen we veel (cappucino, klein kopje 4,90) voor de meest ongezellige plek die je kunt bedenken. Dus toch maar gauw vertrekken. Coen ontdekt dat hij zijn regenjack is vergeten bij onze laatste stop gisteren... en wat krijgen we: REGEN! Eerst stoer zich nat laten regenen om vervolgens toch mijn jack aan te trekken, want ik heb nog een echte regenponcho... als een fluoriserende gele vogelverschrikker vervolg ik mijn weg. Het op- en afstappen zorgt voor een protesterende linkerknie, want al heb ik het kleinst verkrijgbare frame, mijn benen komen toch wat lengte tekort. Opstappen gaat nog, met een mannelijke zwaai over de fietstassen heen, maar afstappen lukt niet op die manier dus probeer ik op 1 been de toch wel zware fiets in toom te houden terwijl ik probeer mijn andere been over de voor mij veel te hoge stang te krijgen. Het zal ongetwijfeld een komisch gezicht zijn, maar voor mij stressvol...
Enfin, de regen stopt en op het moment dat we echt zin hebben in koffie is daar opeens een redelijk gezellig frans terras!
De omgeving is mooi, al maken de lieflijke dorpjes met natuurstenen huizen, lavendelblauwe luiken en overal wilde bloemen nog steeds een verlaten indruk. We proberen een stempel te bemachtigen, maar de kerken zijn ofwel dicht ofwel de pastoor is nergens te bekennen. De Mairie is gesloten en meestal is de Ecole en de Mairie 1 gebouw... geen kind te bekennen.
In het een-na-laatste dorp ontdekken we een zustersklooster, met naast de poort de schelp van de Caminho... binnen vragen de zusters om onze naam. Er ontstaat verwarring want we staan niet op de lijst; blijkt dat je hier kunt blijven slapen als je dat van tevoren aankondigt... weer wat geleerd... toch zijn we erg blij dat we dit keer een wel een chambre ‘d hotes hebben gevonden, en wat voor een... echt een super plek. Vanochtend een mailtje ontvangen of we ook wilden blijven eten... ja graag! Heerlijk gezommen, gegeten en vrolijk naar bed!