Dag 33 Ledigheid is des duivels oorkussen

Vandaag tijdig opgestaan, want weer ruim 80 km voor de boeg en met een forse klim van 10 km om mee te beginnen. De wekker gaat en wat hoor ik door het open raam ? Regen !
Het was wel voorspeld maar met die vage voorspellingen van “20 % kans op”. Dan denk ik wel eens wat betekent dat nou? Is dat het 20% van 24 uur regent of is het als bij een loterij, dat als ik tien keer de dag kan beginnen dat ik in 2 van de 10 dagen regen heb?
Wat het ook betekent in dit geval hebben we prijs of beter gezegd pech.

Ik pak mijn nieuwe regenjack (gekocht in Frankrijk weten de trouwe lezers). Bettie trekt wat extra laagjes aan en op naar het ontbijt. We hadden er om verzocht en ze hadden ons nog gewaarschuwd dat het slechts een kop thee of koffie, glas verse jus d’orange en een geroosterde boterham zou zijn.
We wisten dat het supermarktje verderop om acht uur open zou gaan , dus geen paniek. We hadden wonderwel genoeg aan dit ontbijtje en gingen ons voorbereiden voor de tocht in de regen.
Onze fietsen stonden in een grote schuur aan het hotel ca. 30 meter lopen.
We haalden onze fietsen om ze te beladen en waren daarna al drijfnat van het stukje lopen van de schuur naar het hotel. Van de dame, die ochtend dienst had, mochten we de fietsen in de ruimte zetten waar we net ontbeten hadden om onze tassen te monteren.
Het ging nog harder regenen en er kwamen ook steeds meer klappen onweer bij. En juist in de richting waar we heen moesten was het aarde donker.
Een stel met kinderen en een man gehuld in profi regenkleding kwamen al terug van de tocht die ze net begonnen waren.
Toen hebben we maar besloten om 2 uur te wachten om te kijken of het zou op klaren.

Alles afgewogen met Bettie : zeiknat worden, is het niet van de regen dan is het van de zweet in zo’n regen pak, halen we de eindstreep met zulk slecht weer, met een nat wegdek en dus natte remmen een stijle afdaling versus een dagje niksen. Het werd het laatste.

Voor mij persoonlijk was er nog een andere afweging. Aan mijn nieuwe jack van de Decathlon zit het kaartje nog. Ik heb ook nog het bonnetje. Volgende week zijn we in Portugal en kan ik ‘m nog terugbrengen. Omdat mijn jack duurder was dan een extra overnachting was het ook voordeliger om een dagje rust te nemen.

Maar wat doe je nou op een dagje rust. Inderdaad : niets !!
Een Netflixje gekeken, al het nieuws doorgenomen, een kopje koffie, nog even het reisplan bekeken wat we gisteren al gedaan hadden, de lokale kerk om de hoek bekeken en dat was het wel zo’n beetje.
Gelukkig serveren ze ook in deze posada het , ons en jullie, bekende Pelgrims menu met de even bekende (hele) fles rose. We hebben ook prikwater besteld , maar dat is maar een klein flesje. ’ s Lands wijs , ’s lands eer zullen we maar denken en op dit moment kan ik daar ook wel genieten.
Rond drie uur rollen we in ons bed om om half zes wakker te worden van wat pelgrims onder ons raam die aankomen. Die hebben wel gelopen !!
We voelen ons toch wel een beetje softies.

De zon schijnt inmiddels en we kijken echt uit naar morgen om weer vroeg op de fiets te stappen. De ochtend zal fris zijn en de eerste 10 km net zo stijl als die vandaag zou zijn geweest. De voorspelling geeft aan 10% kans op regen. Wat het ook betekent , morgen vertrekken we. Heerlijk.