Van Dollsee /Templin naar Burg am Stargard

We vertrekken bijtijds, want we moeten 85 km afleggen vandaag. Met de ervaring van gisteren besluiten we onze strategie te wijzigen. In plaats van de vrijetijdsroute op Naviki, kiezen we voor de ‘racefietsroute’… die blijkt ook iets korter te zijn en met de racefiets zorgt Naviki voor een verharde weg. In Templin (na 20 km) zijn we precies op tijd voor een kopje koffie in een winkeltje met 600 koffiepotjes, de ene nog lelijker dan de andere, maar wel leuk. Er is markt en het lukt om Coen ervan te overtuigen dat we niet de LIdl maar de plaatselijke middenstand / marktkooplui moeten sponsoren en kopen we brood, kaas en tomaten voor de lunch. Maar na 25 km op een tweebaansweg besluiten we toch over te stappen op een meer toeristische route. We zien het bordje naar het kerkje van Alt Placht/ Templin daar hebben we de avond ervoor een stukje op de tv van gezien. 3 km bospad, maar zeker de moeite waard. Templin is de stad waar Angela Merkel geboren en getogen is en het kerkje had haar bijzondere belangstelling. Dit is helemaal opgeknapt na de Wende (1989). Leuk om te zien, een houten gebouw uit de 12e eeuw. Van daaruit dus weer de bekende zandpaden en kinderkopjes, dat is toch wel een ding hier!

We fietsen langs weilanden en enorm uitgestrekte akkers, veel verschillende bloemen langs de weg… waarom dat toch ‘on’kruid heet is voor mij een raadsel, de bloemetjes zijn echt mooi en kleurrijk. Als we na de lunch opstappen, ziet het er erg dreigend uit. Gelukkig houden we het op een paar druppels na droog. Het is een lange, misschien wel een beetje te lange fietsdag. Maar er zijn maar weinig mogelijkheden om te overnachten en als er iets is, blijkt het vol te zijn . Niet dat het hier druk is hoor, we voelen ons af en toe best eenzame fietsers.

Als we bijna onze 81 km erop hebben zitten (stukje afgesneden door drukke verkeersweg te nemen) komen we bij het plaatsje Godenswege, dat is toch wel een foto en dus korte stop waard. Het is bijzonder om te constateren dat we op deze route eigenlijk ook van kerk tot kerk fietsen. Dit is geen pelgrimstocht zoals naar Santiago, wij zijn niet gelovig maar toch… je ziet in de verte een kerktoren en daar kijk je dan letterlijk naar uit. Het is ook telkens het meest opmerkelijke in de omgeving, behalve dan het licht glooiende landschap. We moeten af en toe flink aanzetten om de heuvel op te komen, dan ben ik altijd weer blij met mijn elektrische motortje en heb ik bewondering voor Coen is onvermoeibaar doortrapt.