Dag 29 Sokken in sandalen

Na het wakker worden toch nog even nagenieten van gisteravond.
Rond halfacht zijn we het hotel uitgelopen, dat midden in de stad lag. Het was duidelijk drukker dan ’s middags. We hadden net geskyped met Saar, Fedde en Evy die op het punt stonden om naar bed te gaan. Hier liepen de kinderen nog volop rond en moesten vaak nog eten. Net zoals wij.
Na wat rondzwerven, toch de tapasbar nog geen 50 m van het hotel genomen. Binnen en buiten zat het helemaal vol, maar we mochten aanschuiven bij twee Spaanse dames. Omdat we ’s middags al lekker geluncht hadden namen we ieder twee tapas en uiteraard een rood wijntje. In deze sfeer van gemoedelijkheid en gezelligheid was de verleiding om gewoon nog een portie (plus glas wijn ) te nemen gewoon te groot. Genieten !!

Plicht roept, ook al is de route vandaag maar 50 km. We keken allebei op onze weer app en Bettie kwam tot de conclusie dat het tijd was om de reserve voorraad kleding aan te spreken. Het zou koel, nee koud , worden en regenachtig. Mijn app zei wat anders : beginnen met 20 graden en snel oplopen naar 29 graden en pas onweer en regen aan het eind van de dag.
Mijn app klopte natuurlijk niet.
Extra shirt aangetrokken , lange broek en voor de zekerheid sokken in de sandalen. Alleen Bettie voor alle duidelijkheid. Toen we de ontbijtzaal niet in mochten, dacht ik even dat het door de outfit kwam , maar het buffet bleek pas om 8 uur open te gaan. We waren 20 minuten te vroeg. Terug in de kamer toch nog even over de weersvoorspelling gesproken en de betrouwbaarheid van de apps. Ik heb er nog op gewezen dat mijn app ‘PRO” in de naam heeft en Bettie de standaard meegeleverde app van haar telefoon gebruikt. Dat was niet overtuigend genoeg. Uiteindelijk zei ik : “ Je kan ook even naar buiten kijken” . Resultaat : zonnetje en droog.
Na het ontbijt is Bettie toch vertrokken met sokken aan.

Na de ochtend drukte (liever gezegd de ochtend rust) van Burgos verlaten te hebben, fietsen we zo de heuvels in zoals we die gisteren ook gezien hadden. Wel vlakker , hogergelegen en vrijwel geen bomen. Het zal hier in de zomer wel erg droog en heet zijn. Wij hebben, zoals al gedurende de hele reis, wederom prachtig weer om te fietsen. Zon , midden twintig graden en een lichte wind schuin in de rug.
We schieten lekker op , kunnen gewoon ons kopje drinken en op het moment dat we eigenlijk verwachten de plaats van bestemming in zicht te krijgen, kruist het Camino wandelpad onze fiets route. De route loopt parallel tot aan het dorp waar we moeten zijn.
Met een mengeling van nieuwsgierigheid, interesse en respect fietsen we langs de (echte) pelgrims om ze een voor een toch even snel te bestuderen. En zo gebeurt het dat we letterlijk de overblijfselen van de abdij van San Anton, al eeuwen een onderkomen voor pelgrims, binnen fietsen. De weg loop namelijk onder een tweetal steunberen door.
Na eerst wat vroeger de kerk is geweest bewonderd te hebben, gaan we af op de stemmige harp en viool muziek. Dit blijkt een eenvoudige open lucht bar te zijn waar vrijwel iedereen die langskomt even stopt om bij te komen. Dat doen wij dus ook maar.
We zien de pelgrims die we op de fiets gepasseerd zijn een voor een binnenkomen.
Ook een fietser stopt en parkeert zijn fiets naast die van ons. Aan het merk van zijn fiets, namelijk dezelfde als de mijne, en zijn uiterlijk, weten we dat het een Nederlander is. Hij is alleen en is duidelijk op zoek naar een praatje. Hij biedt ons wat te drinken en zo zitten we ineens met een mede caminofietser uit Nederland ervaringen uit wisselen. Door de muziek, de komende en gaande pelgrims , de gezellige Spaanse waard en de slapende 12 jarige hond is dit weer zo’n moment dat we niet snel zullen vergeten.

Wat me opvalt is best veel wandelaars sokken aan hebben in hun sandalen.