Dag 13 Going with the wind

De voortekenen (dalende route volgens de route planner en lekker fietsweer volgens de weer app) waren goed.
Maar vandaag voelde het letterlijk en figuurlijk als “going with the wind”.
We gleden door de velden genietend van de ochtend geuren en een lichte bries in rug. Niet al te veel hellingen dus , zoals gezegd, het ging als vanzelf.
Onze eerste stop was bij een Lidl 35 km na de start. Bettie vindt mij een beetje autistisch als het om mijn “waarom zouden we het anders doen als het goed bevalt” gedrag. En .. daar heeft ze gelijk in. De Lidl bevalt goed dus daar halen we (zo’n beetje) iedere dag onze lunch.
Na het niet al te grote maar mooie Chateau van Chateau-Renault bezocht te hebben , vervolgde we onze weg richting Vouvray.

Tijdens de lunch kwamen we op het idee om een wijn chateau te bezoeken. Of we ook de proeverij zouden gaan doen , wisten we nog niet zeker.
Op weg naar het chateau hebben we nog een oude man met een fietsie kunnen helpen met mijn supersonische hand pomp. Hij was er blij mee , denk ik. Hij praatte zo veel en zo snel dat ik het snel heb opgegeven om maar ook enigzins te volgen.
Aangekomen op de plaats van bestemming bleek het chateau niet meer dan een naam op een uithangbord. We werden hier niet snel geholpen , dus ik zat al weer bijna op mijn fiets.
Toen kwam er een alleraardigste man naar buiten , die een Portugees bleek te zijn. Een taalkundige professor die na wat omzwervingen “in de wijnen” terecht was gekomen.
Met zijn kennis en passie heeft hij de oorsprong van de grotten, het speciale aan de wijnen uit Vouvray en het productie proces van de mouserende Vouvray wijnen uitgelegd.
Na al die verhalen hadden wij ook wel een droge keel. Dus toch maar de wijn proeverij. Wat een lekkere wijnen!!
Opa Sleeuw had zo zijn wijn voorkeuren , maar Vouvray was er een van. Nu snappen we waarom.
We konden natuurlijk ook niet op stappen zonder een fles te kopen. Ben benieuwd hoe lang ik deze ga mee zeulen.

Toen de aankomst bij onze B&B. Le Rocheliere in Vouvray. Superlatieven schieten te kort. Achter een mooie poort openbaarde zich rechts een hoger gelegen statig typisch Frans landhuis en links de wat vroeger de schuren waren geweest, prachtig ingerichte kamers en een grote verblijf ruimte.
Om bij het zwembad te komen (dat op een steenterras boven de woning lag) moesten we via een wentel trap door de rotsen naar boven , waarbij we verschillende grote open rots ruimtes passeerden. Eenmaal bij het zwembad had je uitzicht op een groot deel van het Loire dal.
De van origine Finse gastvrouw heeft ons een restaurant aanbevolen alwaar we heerlijk Frans menu uitgekozen hebben met ... een flesje Vouvray.

Maar plicht roept , dus nu zit ik met een beschonken hoofd dit reisverslag te produceren.

De wind heeft ons vandaag gebracht waar we zelf niet gekomen zouden zijn. Wat een dag!!