Dag 15 The day after

Voor het eerst een ontbijt waarbij de vrouw en heer des huizes gewoon hun ontbijtje meeaten.
Op zich gezellig en uit de woorden die ik kon verstaan moet het ook hele interessante en voor ons handige onderwerpen zijn geweest. Mevrouw maar zeker meneer hadden oingeveer het tempo van Youp van t Hek. Ja en daar schiet mijn “ je suis Sjansen” Frans wel wat te kort.
Dus deze familie heeft het zgn ‘hummen” ervaren. Mijn kinderen bedoelen daarmee : hij doet wel alsof maar luistert niet echt.
Toen weer op de fiets. De 120km van gisteren zaten zowel in de benen , het achterwerk en in de knieen van Bettie.
Maar ja wat doe je eraan als je weet dat je volgende bed op 95 km staat. Inderdaad : fietsen.
Na een indrukwekkend restant van een Romeins amfitheather uit de 1e eeuw in de middle of nowhere te zijn gepasseerd, kwamen we na zo’n 30 km in Poitiers aan.
Eindelijk (na een week) weer een stad in de bewoonde wereld. Er was zaterdag markt, veel mensen op de been en meerdere redelijk volle terrassen. O ja en een mooie kerk.
Na twee koppen koffie en een muffin (we hadden het verdiend) hebben we ons dagelijks stempletje gehaald om toch maar weer op pad te gaan.
Soms kom je plots de mooiste dingen tegen. We hadden in ons boekje wel een plaatje gezien van een “ Abbaije” en dat leek ons wel leuk om te stoppen als we er langs kwamen.
Onderweg stond er een bord met “Abbije nogwat” . Door wat communicatie problemen (ik reed ca 500 m voorop) heb ik die afslag genomen (van de route af), omdat Bettie zo graag naar die “ Abbaije” wilde.
Maar toen we onderaan de heuvel nog geen “Abbaije” hadden gevonden en Bettie helemaal niet zo nodig er naar toe hoefde (en zeker niet als daarvoor na gisteren voor moesten omfietsen) leek zelfs de Franse campagne te klein.
Dus maar weer terug naar de route. Komen we daar nou Abbaije Nouaille-Maupertuis tegen. Een imposante abdij wat eigenlijk een gefortificeerd klein dorp was. Tijdens onze lunch hebben we ons vermaakt met de voorbereidingen van een middeleeuw zomer feest. De contracten waren groot. Van Hi Tech installatie testen met hele mooie muziek tot een Franse boer die blij was dat hij zijn jaarlijkse ridder outfit , inclusief zwaard, weer aan mocht trekken.
Toen er ook nog een bruiloft begon werd het wat druk en zijn we snel door gegaan.
Het water raakte op en Bettie’s accu ook. Er komt nog wel een barretje. Nou nee hoor . Gewoon 40 km niets . In geen enkel dorp.
Maar we hebben het gehaald. Zeer dorstig en met nog 8 km in de accu.
Dit maal een Engels stel. We hadden gemaid of ze ook een avondmaaltijd konden verzorgen. Dat kon , maar het zou bescheiden zijn omdat ze vanavond uit eten gingen vanwege de verjaardag van Steve. De heer des huizes.
Zaten we daar aan een Engels - Frans viergangen diner. Nadat alles geserveerd was ging het echtpaar er vandoor.
“ Jullie kunnen alles pakken en gaan en staan waar je wil. We zien jullie morgenochtend wel” . Samen met de kat hadden we het hele huis ter beschikking. Wat een vertrouwen in de mens.
Bij Bettie ging het licht eerder uit dan buiten, maar dat is wel te begrijpen naar twee inspannende dagen en 215km.
Morgen gezond weer op!!