Dag 19 Contrasten

Om negen uur ’s avonds zit ik mijn verslag te schrijven. Als we deze dag vergelijken met die van gister dan is er een gedachte die boven komt drijven : contrasten.

De hartelijke ontvangst gisteren. De table d’hote die we gister geserveerd krijgen (met de lokale wijnen deels uit eigen productie) was weer subliem. Een tafel met interessante mensen . Een fietsend Frans echtpaar en een gezin met 1 kind uit Rusland. Fantastische sfeer en vermakelijke gesprekken en uitwisselingen van ervaringen en dat in een combinatie van gebrekkig Engels en gebrekkig Frans. Zoals men in Frankrijk zegt “ Avec des mains et des pieds on vient un tous fini”.

Vandaag was dat iets anders. Bij aankomst om half vier was het hotel gesloten. Ging pas om vijf uur open. Een kale eetzaal deed ons besluiten om toch maar buiten te gaan zitten, ondanks het een beetje fris werd. Het eten was ok, maar de omgeving en bediening doen ook wat. In dit geval dus niets.

Even iets vermelden over onze aankomst. Zoals gezegd het hotel was gesloten, maar we konden wel naar het zwembad. Daar was een jongeman aan het zwemmen en bevestigde dat het zwembad bij het hotel hoorde.
Nadat Bettie in de bosjes haar zwempak aangetrokken had, hebben we onze tassen gepakt en lekker gaan zwemmen en uitrusten.
Het was ons al opgevallen dat er een bestelbus van een zonnescherm firma dicht bij de ingang van het zwembad stond. En we grapten al , dat deze jongen een monteur uit de buurt is die weet hoe het hier werkt. Gewoon even een duikje nemen in een tijdelijk prive zwembad en nog wel in de baas zijn tijd. Het zal wel bij de branche horen.
En inderdaad. Plots verdween hij en even daarna verscheen de hotel eigenaresse. Deze jongeman kende de weg.

Dan het weer. In de verwachting dat het goed warm zou worden reden we na 20 minuten een soort mist wolk in. Het is hier al rustig om je heen , maar met een dichte mist wordt het nog stiller en de wereld heel klein. Wat een aparte ervaring zo ’s morgens vroeg.
Bettie trok haar vest maar weer aan en die ging pas na het bezoek aan Cadillac weer uit. ’s Middags zouden we nog temperaturen van ruim boven de 30 graden krijgen.

Zoals vermeld deden we al na 20 km Cadillac aan. Mooi klein stadje aan de Garonne, dat ook het einde van het wijngebied inluidde. De volgende 65 km ging over langere rechtere wegen, overwegend (aangelegd) bos. Ook de bewoning werd heel anders. Van vele kleine dorpjes naar eigenlijk geen dorpjes.

Nog even terug naar ons , jullie onderhand welbekende, koffiemomentje dat we genoten hebben in Cadillac. In Nederland hebben we het Pieter Baan centrum. Zoiets heeft Frankrijk kennelijk ook.
Het hele patiënten bestand had pauze op het moment dat wij aan de koffie zaten. Kortom wij hebben een rijk geschakeerde groep mensen gade geslagen.
Er heerst in het Franse Pieter Baan centrum een nogal vrij regime als het gaat om roken, drinken en wat dies meer zij. Maar het maakte wel dat de sfeer vrolijk en gemoedelijk was.

De lunch hebben we genuttigd aan een meertje. Hoewel heel Frankrijk waar wij fietsen is uitgestorven, waren we hier niet de enige. Maar na al die solitaire lunchjes was ook hier sprake van een contrast.

Kortom gisteren was leuker dan vandaag , maar ook vandaag hebben we weer genoten.