Dag 25 Ola Espana

Vandaag gemerkt dat we echt in Spanje zitten.
Na de nacht doorgebracht te hebben in wederom een mooi en comfortabel hotel Rural kregen we daar ook vroeg ons ontbijtje.
Geen croissant meer, ook geen gezouten boter of huisgemaakte jam, maar brood van gisteren dat je kon roosteren. Aan de tafel naast ons zaten drie dames die de Camino aan het lopen waren. Daar konden afkijken wat je met zo’n toast doet. Nou , daar doe je wat olijfolie op en vervolgens schraap je daar een tomaat overheen. En dat eet je op.
Daar zijn we maar niet aan begonnen , want vandaag moesten ons maag-darmstelesel het zonder kuren zo’n 5 uur volhouden.
Gelukkig was er ook lekkere yoghurt en fruit.

Het tweede wat opviel is dat we met de ons enigzins bekende talen niet erg terecht konden. Het was Spaans of Bask , maar beide zijn wij niet machtig. Dus met de beperkte vocabulaire van ola, Buenos Dias, Gracias moesten wij , maar ook zij, het doen.

In deze dorpjes wordt wel geleefd. Je zal ons niet meer horen over geen koffie of dichte winkels. Behalve dan tijdens de siesta. Het mag dan misschien zo zijn dat in het moderne Spanje (lees Madrid en Barcelona) de siesta niet meer bestaat, in dit deel van Spanje wel degelijk. Zelfs meneer pastoor ligt tussen twaalf en drie even op een oor na een glaasje huiswijn.

Daarom hebben we vandaag niet een kerk bezocht !
Ze waren niet open toen wij er waren , maar vandaag hadden we andere dingen aan onze kop namelijk fietsen en heuvels.

We vertrokken iets over achten , want de geplande route bedroeg 92 km en het zou warm worden. In de route zaten vier forse klimmen.
De eerste begon zodra we Puente la Reina vertrokken. Toch wel weer echt afzien zo op de vroege ochtend. Ook de tweede kwam snel daarna , nadat we even door de rijwind waren afgekoeld. Het was al goed warm , zo vroeg.
In Estella even brood gekocht en toch maar een kopje koffie gedronken om vervolgens snel weer door te trappen.
De uitzichten waren weer adembenemend en weer duidelijk anders dan in Frankrijk. In de verte stijl en hoog uitstekende rots formaties en daarvoor opeens ook af en toe een veld met lavendel.
Het leek wel of ik door een fabriek reed, waar shampoo werd gemaakt (sorry beroepsdeformatie).
Ook hier weer van tijd tot tijd oude dorpjes met smalle steegjes, dorpspleintjes en uiteraard een kerk. Ik moet bekennen dat door de afstand en de duur het ook een beetje eentonig werd. Bettie heeft nog een poging gewaagd om mij naar het binnenste van Viana te lokken (het heeft toch geen zin om alleen maar door te jakkeren), maar de Spaanse zon deed vandaag goed z’n best. Dus onder het mom van “daar wordt het niet koeler van” zijn we maar doorgefietst.
Het compromis vonden we in Logrono (hoofdstad van La Rioja). Het compromis was dat we even zijn gestopt, fiesten op slot hebben gezet en naar de (gesloten) kathedraal zijn gelopen. Dat ie gesloten zou zijn wist ik natuurlijk niet.
Inmiddels was het drie uur en begonnen we aan onze laatste 15 km. Typisch laatste loodjes. Uiteindelijk kwamen we om 4 uur (bijna 8 uur onderweg) bij wederom een heel bijzonder verblijf aan.
Een gerestaureerde Bodega van ca 1600 gerund door een heel erg vriendelijke jonge Engelsman. Na het inchecken gaf hij een soort rondleiding van de wijnkelder, het gedeelte waar vroeger wijn geperst en verwerkt werd. Prachtig.
Ook Spaans : op dinsdag zijn de meeste restaurants dicht.
Onze gastheer heeft een heerlijke maaltijd met typisch Spaanse kazen en vleeswaren voor ons bereid. Een restaurant doet het niet lekkerder. Dit hebben we weggespoeld met een heerlijke koude rose van deze Spaanse Bodega.

Onze reis door Spanje is nu echt begonnen