23 bis Zegeningen, hagel en onweer

Na de barre tocht die Coen beschreven heeft, was er nog tijd over voor bezinning. Waar kan dat beter dan in de kerk waarvan de klokken vanuit ons bed op ooghoogte te zien zijn. Bij de ‘Collegiale kerk van Santa Maria van Orreaga/Roncevalles’ wordt elke dag een dienst opgedragen aan de pelgrims. Het is bovendien zondag, dus een extra reden om daarbij aanwezig te zijn. Met enige moeite het lijf van de zolderverdieping van het voormalige klooster gehaald, waar onze luxe 2 persoonskamer met eigen douche en toilet zich bevindt, om toch wat meer van deze bijzondere plek te zien. Wij bekijken het klooster en de kapel Sancti Spiritus, waar Karel de Grote en Roeland hun nederlaag hebben erkend (in de 12e eeuw!), we staan bij de graftombe van een voor ons onbekende koning Sancho II en dan is er geen ontkomen meer aan Coen, we voegen ons bij de andere pelgrims en lokale bevolking die om 18.00 uur de mis volgen voor de pelgrims. We luisteren naar de Spaanse pastoor en misdienaars, we vangen enkele woorden op (Jesus, Sanctus, mujer e.d.) en herkennen de liturgie. Er hangt een vredig sfeertje in deze hele oude kerk. Aan het eind van de mis worden alle pelgrims naar voren geroepen, dat is denk ik 2/3 van de aanwezigen. We doen braaf mee en worden door een van de geestelijken gezegend en vervolgens persoonlijk een goede reis toegewenst. We vragen ons nog wel even af of het voorgelezen lijstje met landen standaard is, of dat er op dit moment echt mensen zijn uit zoveel landen. In ieder geval zijn het er best veel, ik schat in zo’n 70 mensen. En dan te bedenken dat het nog ‘voorseizoen’ is.
Na de kerk gaan we op bezoek bij het ‘echte’ pelgrimsverblijf, dat tegenwoordig gerund wordt door Nederlandse vrijwilligers. Daar is het gezellig druk, zien we enorme waslijnen met eenieders was en treffen we de schoenenkamer… als je de geur tot je neemt begrijp je meteen waarom deze loopschoenen niet worden toegestaan op de slaapzalen. Strak geregeld allemaal en het pand is prachtig opgeknapt. We praten kort met 2 van de NL vrijwilligers, herkenbaar aan hun oranje hesje, want we moeten wel uitleg geven waarom we er zijn.. we zien er overduidelijk niet uit als pelgrims en pottekijkers zijn niet gewenst. Na het overhandigen van ons pelgrimspaspoort, krijgen we een extra stempeltje, in ruil voor het uitwisselen onze gegevens. We mogen bij wijze van uitzondering een kijkje nemen in de eetzaal en de keuken (meerdere fornuizen op een rij, waar ieder zijn eigen potje kan koken). De slaapzalen krijgen we niet te zien.
Daarna hebben we ons eigen ‘pelgrimsmenu’, de luxere variant van het hotel, een heerlijk 3 gangendiner, inclusief een grote fles water en een hele fles wijn voor ons tweetjes voor € 16,- pp.
Het echte pelgrimsdiner komt vast nog wel een keer, zoals Coen als schreef.
Na onze zegening zijn ook de weergoden ons goed gestemd. Als we in bed liggen worden we wakker van het onweer en de hagel… het gaat echt flink tekeer. Met de kantelramen op een klein kiertje koelt daardoor heerlijk af in onze hete zolderkamer en we slapen ‘ like a baby’. Vanochtend fris op… het is heerlijk fris buiten.. klaar voor een nieuwe dag.
Nog even een praktische mededeling, voor foto’s moet je Coen even mailen voor de link van Polarsteps (als je die nog niet hebt) want we krijgen hier slechts sporadisch voor elkaar om een afbeelding toe te voegen